“Als je goed kijkt naar een landschap – de hellingen, bossen, huizen, maar ook de rivieren en wegen – zul je zien dat de harmonie in dat landschap afhankelijk is van een subtiel evenwicht tussen immobiele massa’s en verbindingswegen. En dat is ook het geval als de mens ontbreekt (…). De dingen alleen zijn genoeg. Sommige van die dingen zijn dus neutraal; men kan erdoorheen trekken, maar ze evengoed in ogenschouw nemen. Dat geldt voor de heuvel, het dal, de vlakte. Daarin kan iedereen zoveel dynamiek en stabiliteit leggen als hij wil.”
Michel Tournier, “Petites Proses” (1986).